Literatuur van Pieter Duker
Pieter Duker heeft een aanzienlijke hoeveelheid publicaties op zijn naam staan. We geven een overzicht van de belangrijkste boeken en artikelen die Pieter Duker geschreven heeft. Hij geeft zelf commentaar bij enkele publicaties.
Enkele boeken
Duker, P. C. Teaching the Developmentally Handicapped Communicative Gesturing: A how-to-do book. Swets North America, Berwyn, PA, 1988.
Duker, P.C. Behandelingsstrategieen bij Enuresis en Encopresis: Toilettraining bij Kinderen, Jongeren en Volwassenen met een Verstandelijke Handicap. Bohn Stafleu Van Loghum, 2000.
Duker, P., Didden, R., & Sigafoos, J. One-to-one Training: Instructional Procedures for Learners with Developmental Disabilities. Pro-Ed, Austin (TX), 2004.
Enkele wetenschappelijke publicaties
Didden, R., Duker, P. C., & Korzilius, H. (1997). Meta-analytic study on treatment effectiveness for problem behaviors with individuals who have mental retardation. American Journal on Mental Retardation, 101, 387-399.
Duker, P.C., Averink, M., & Melein, L. (2001). Response restriction as a method to establish diurnal bladder control. American Journal on Mental Retardation, 106, 209-215.
Duker, P.C., & Seys, D. M. (1996). Long-term use of electrical aversion treatment with self-injurious behavior. Research in Developmental Disabilites, 17, 293-301.
Duker, P. C., & Van Lent, C. (1991). Inducing variability in communicative gestures used by severely retarded individuals. Journal of Applied Behavior Analysis, 24, 379-386.
Seys, D.M., Duker, P.C., & Rensen, J. H. (2010). Effect van het SLIK-programma op voedselacceptatie bij kinderen met voedselweigering. Tijdschrift voor Kindergeneeskunde, 78, 184-189.
Commentaar door Pieter Duker
“Met de studie over toilet training (in American Journal on Mental Retardation) ben ik wel het meest mee in mijn nopjes geweest. En wel omdat met de onderzochte methode, response restrictie, inmiddels honderden kinderen en volwassenen met meestal ernstige verstandelijke handicap zindelijk voor urine overdag (en soms ontlasting) zijn geworden. Dit gebeurt tegenwoordig door de orthopedagoog/trainers van de Seyscentra in Malden, Utrecht en Maastricht. Ik kan er nog iedere dag van genieten”
Beste
Gebarentaal is een universele taal en we waren er zo na aan toe om ze toe te passen in deze context maar gebrek aan middelen, financiën en mankracht maken het onmogelijk Nochtans heb ik de ervaring dat de een op een training echt werkt om een doel te bereiken. En soms denk ik: gebrek aan middelen? Gewoon beginnen! Gebarentaal training is echt niet zo moeilijk. Waarom moet alles zo onderzocht, becijferd en statisch uitgedokterd worden. Als iets goed werkt doe het meer, Als iets niet werkt laat los de client met Down geeft zelf wel aan of het werkt. We moeten alleen iets beter leren luisteren en kijken
Gebarentaal is zo basaal als het aanleren van spreken. Vandaag cursus gehad van een collega, en morgen kan ik al beter communiceren met een cliënt. De cliënt voelt zich beter begrepen en geeft minder problemen in de dagelijkse routines. Het gaat om motivatie, intrensieke motivatie. Waar een wil is is ook een weg. Nu nog alles breder in de stichting.
Met buitengewoon veel plezier en interesse het waardevolle boekje ‘Afscheid ..’ gelezen.
De lijstjes om mensen te categoriseren bv. om beperkingen vast te stellen om voor de arbeidsmarkt aan de slag te gaan, worden alom (meestal weinig transparant) gebruikt zoals de lijst FML binnen het UWV en de diverse systemen van loonwaardebepalingen.
Het zou goed zijn om eens met een groep (ervarings)deskundige mensen van gedachten te wisselen over
- (humane) inzet van methodieken en technieken uit de zorg (zoals gebarentaal, gedragstraining e.d.) op de werkplek/arbeidsmarkt; dit gebeurt nu mondjesmaat, maar dreigt door allerlei reorganisaties helemaal te verdwijnen;
- alternatieven voor categorisering, want omgaan met (psycho)diversiteit bv.in de klas is verre van een eenvoudige opgave; er is veel werkloosheid en extra aandacht (ook 1 op 1) kan in de klas met klasse- en onderwijsassistenten en op de arbeidsmarkt met 1 op 1 coaching een antwoord zijn;
- Kees Schuijt heeft (ook) veel gepubliceerd over tegendraadse effecten van goede intenties en het antwoord ‘elk voordeel heeft zijn nadeel’ is toch wat te kort door de bocht; we moeten ook een ander antwoord (antwoorden) geven dan ‘handhaving en repressie’, wat toch te veel nog plaatsvindt bv. bij de uitvoering van bijstand en andere wetgeving voor inkomen en inkomensvoorzieningen.
Ik zou in een persoonlijk contact graag eens van gedachten wisselen.
Hans Brugman
P.S. Vanuit mijn kleinkind met energetische ziekte zie ik het hele circuit van zorg en voorzieningen langs komen en daar worden ouders en anderen niet echt vrolijk van.